نمی دانم.شاید یک روزی شاید هیچ وقت.

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم               

تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم 

دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود             

مگرش هم به سر زلف تو زنجیر کنم 

آنچه در مدت هجر تو کشیدم هیهات               

در یک نامه محال است که تحریر کنم 

گر بدانم که وصال تو به این دست دهد           

دین و دل را همه دربازم و توفیر کنم 

دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی           

من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم 

نیست امید صلاحی زفساد حافظ                 

 چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم